‎.... αναμεσα απο τα δυο πρασινα παντζουρια , το πλατανι που τοσα εβλεπε εδω και πολλα πολλα χρονια απο αυτη τη θεση , αφηνε την βροχη να πεφτει μεσα στα φυλλα του ¨ ενοιωθα να αντριχιαζω απο το θροισμα κι εγω , φυλλο που επαιρνε ολες τις σταγονες της φθινοπωρινης βροχης και τις αφηνε να πεφτουν ρυακια στην βρυση του κοσμοκαλογερου ...................